کشف جد ۱۶۰ میلیون ساله عنکبوت‌های امروزی/ عکس

تینا مزدکی_ این فسیل‌ها بینش‌های حیاتی را در مورد سفر تکاملی عنکبوت‌های دریایی ارائه می‌کنند و نشان می‌دهند که تنوعی که امروز می‌بینیم در دوره ژوراسیک شکل گرفته‌است. دکتر رومین سابروکس از دانشکده علوم زمین دانشگاه بریستول می گوید: عنکبوت‌های دریایی (Pycnogonida)، گروهی از حیوانات دریایی هستند که در مجموع بسیار ضعیف مطالعه شده‌اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

با این حال، درک تکامل بندپایان [گروهی که شامل حشرات، عنکبوتیان، سخت پوستان، صدپاها و هزارپاها می شود] بسیار جالب است زیرا آنها نسبتاً زود در درخت بندپایان زندگی ظاهر شدند. به همین دلیل است که ما به تکامل آنها علاقه‌مندیم.

فسیل‌های عنکبوت دریایی بسیار نادر هستند، اما ما تعدادی از آنها را مربوط به دوره‌های مختلف می‌شناسیم. یکی از قابل توجه ترین جانوران، به دلیل تنوع و فراوانی، جانور La Voulte-sur-Rhône است که قدمت آن به دوره ژوراسیک، حدود ۱۶۰ میلیون سال پیش باز می گردد.

بر خلاف فسیل‌های قدیمی‌تر عنکبوت دریایی، پیکنوگونیدهای La Voulte از نظر مورفولوژیکی شبیه گونه‌های زنده هستند و مطالعات قبلی نشان می‌دهد که آنها می‌توانند ارتباط نزدیکی با خانواده‌های عنکبوت دریایی زنده داشته باشند. اما این فرضیه ها با محدودیت ابزار مشاهده آنها محدود شده‌است. از آنجایی که دسترسی به آنچه در سنگواره‌های سنگی پنهان شده بود غیرممکن بود، دکتر سابروکس و تیمش به پاریس سفر کردند و تصمیم گرفتند این سوال را با رویکردهای پیشرفته بررسی کنند.

دکتر سابروکس توضیح داد: «ما از دو روش برای بررسی مجدد مورفولوژی فسیل‌ها استفاده کردیم؛ میکروتوموگرافی اشعه ایکس، «نگاه کردن به داخل» سنگ، یافتن ویژگی‌های مورفولوژیکی پنهان در داخل و بازسازی مدل سه‌بعدی نمونه فسیل‌شده و Reflectance Transformation Imaging، یک تکنیک تصویری است که بر جهت گیری متنوع نور در اطراف فسیل برای افزایش دید ویژگی های نامحسوس در سطح آنها متکی است.

دکتر سابروکس توضیح داد: "از این بینش های جدید، ما اطلاعات مورفولوژیکی جدیدی برای مقایسه آنها با گونه‌های موجود بدست آوردیم."

این فسیل‌ها بستگان نزدیک به پیکنوگونیدهای بازمانده هستند. دو تا از این فسیل‌ها متعلق به دو خانواده pycnogonid زنده هستند؛ Colossopantopodus boissinensis Colossendeidae و دیگری Palaeoendeis elmii یک Endeidae بود. سومین گونه، Palaeopycnogonides gracilis، به نظر می‌رسد متعلق به خانواده‌ای باشد که امروزه ناپدید شده است.

دکتر سابروکس افزود: «امروزه، با محاسبه تفاوت بین توالی‌های DNA نمونه‌ای از گونه‌ها، و با استفاده از مدل‌های تکامل DNA، می‌توانیم زمان‌بندی تکاملی را که این گونه‌ها را به هم متصل می‌کند، تخمین بزنیم».

منبع: scitechdaily

بیشتر بخوانید: صحنه ترسناک قربانی شدن توسط قارچ زامبی/ عکس زمین ثروتمند می‌شود/ الماس‌ها فوران می‌کنند!

۲۲۷۲۲۷

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1804629

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: عکس حشرات جانوران جانوران دریایی حیوان گونه ها فسیل ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۵۲۵۰۴۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

یک کشف علمی از جنس اشعار «خیام»؛ فسیل انسان در حمّام خانۀ شما! (+عکس)

 یک فسیل فکّ انسان که میلیون‌ها سال در سنگ حفظ شده باشد، از آن چیزهایی است که دانشمندان سال‌ها برای یافتنش در محیط‌های طبیعی تلاش می‌کنند. اما چه می‌شود اگر این فک در کفپوش حمام شما و درون یک کاشی تراورتن قرار داشته باشد؟ بله این کاملا امکانپذیر است.

به گزارش فرادید، یک نمونه حیرت‌انگیز از چنین کشفی اخیراً در بخش فسیل‌های وبسایت اخبار اجتماعی ردیت (r/fossils) فاش شد؛ زمانی که فردی ناشناس در ترکیه تصویری از چیزی شبیه به برش عرضی یک فک انسان را که در کاشی خانه‌ی نوساز والدینش یافته بود، آپلود کرد.

این موضوع حتی با وجود اینکه فرد ناشناس اعلام کرد که دندانپزشک است و فک را به محض دیدن تشخیص داده، ممکن است شبیه یکی دیگر از داستان‌های اغراق‌آمیز اینترنتی به نظر برسد. اما عکس‌ها کاملاً قانع‌کننده بودند: یک فک که به صورت جانبی از میان حداقل پنج دندان آن بریده شده، به طور مرتب در سطح کاشی تراورتن محصور شده بود.

این کشف، رازها و پرسش‌هایی را به دنبال دارد: این فک باستانی متعلق به چه کسی بوده، چگونه به کاشی حمام تبدیل شده است و بقیه بدن کجاست؟

داستان‌هایی در سنگ

سنگ تراورتن در نزدیکی چشمه‌هایی تشکیل می‌شود که آب آن‌ها سرشار از کربنات کلسیم محلول است. این کربنات کلسیم لایه‌هایی از سنگ را تشکیل می‌دهد، نوعی نسخه‌ی عظیم طبیعی از همان اتفاقی که روی لوله‌ها یا درون سماور خانه می‌افتد (در جاهایی که آب حاوی املاح زیادی است).

در حین تشکیل، سنگ تراورتن ممکن است برگ، چوب و بقایای جانوران (از جمله انسان‌سانان باستانی) را در خود جای دهد. این لایه‌های تراورتن می‌توانند به آبشارهای چشمگیری مانند آبشارهای چشمه‌های Mammoth در پارک ملی Yellowstone تبدیل شوند.

لایه‌های تراورتن مانند آنچه در Mammoth Hot Springs وجود دارد، ممکن است در حین شکل‌گیری، بقایای گیاهان و حیوانات را در خود به دام بیاندازند.

مناطق مشابهی را از تشکیل تراورتن را می‌توان در استان دنیزلی در جنوب شرقی ترکیه مشاهده کرد. خطوط راه راه چشمگیر رسوبات تراورتن در این منطقه باعث محبوبیت این سنگ برای استفاده در خانه‌ها و ساختمان‌های تجاری شده است.

در سال ۲۰۰۲، دکتر Mehmet Cihat Alçiçek، استاد زمین‌شناسی در دانشگاه Pammukale، در حال بررسی فسیل‌ها در پنل‌های تراورتن تراش‌نخورده در نزدیکی روستای Kocabaş بود که طرح کلی جمجمه‌ای شبیه انسان را دید.

Alçiçek و متخصصان آناتومی و زمین‌شناسی سرانجام به این نتیجه رسیدند که این جمجمه متعلق به فردی از گونه‌ی Homo erectus است که بین ۱.۶ تا ۱.۲ میلیون سال پیش زندگی می‌کرد. تنها چیزی که از آن باقی مانده بود، برشی مورب از ابرو به سمت پشت جمجمه بود، به ضخامت تنها ۱.۵ سانتیمتر. هیچ قسمت دیگری هرگز پیدا نشد.

نمونه‌ای خیره‌کننده

حال به سراغ فک جدیدی می‌رویم که در کاشی تراورتن گیر کرده است و هنوز نام یا هویت شناخته‌شده‌ای ندارد. با به‌روزرسانی‌های پست ردیت، مشخص شد که معادت تراورتن ترکیه منبع این سنگ بوده و انسان‌شناسان سراسر جهان از این فرصت برای مطالعه‌ی فک استقبال کرده‌اند.

در حالی که هنوز هیچ برنامه‌ای در نظر گرفته نشده است، هر مطالعه‌ای احتمالاً با انتقال فک و تراورتن اطراف آن به آزمایشگاهی برای اسکن CT آغاز می‌شود و پس از آن کار پر زحمت جدا کردن استخوان از سنگ دنبال خواهد شد. روش‌های امروزی می‌توانند اطلاعات شگفت‌انگیزی از فسیلی مانند این به دست ‌دهند.

اولین هدف، تعیین سن استخوان خواهد بود. برای تعیین سن جمجمه‌ی Kocabaş، تیمی از محققان بین‌المللی از روشی به نام "تاریخ‌گذاری هسته‌ای کیهانی" استفاده کردند. هنگامی که این ذرات به مواد معدنی حاوی اکسیژن و سیلیسیم برخورد می‌کنند، برخی از اتم‌ها را به ایزوتوپ‌های رادیواکتیو تبدیل می‌کنند.

با نمونه‌گیری از کریستال‌های کوارتز از کاشی تراورتن و اندازه‌گیری سرعت تجزیه در ایزوتوپ‌های رادیواکتیو، می‌توان تخمین زد که چه مدت پیش صاحب فک باستانی در معرض سطح زمین قرار داشته است.

فک همچنین دارای بخش مهمی است که جمجمه Kocabaş فاقد آن است: دندان‌ها. دندان‌ها کپسول‌های زمانی از بخش‌های زیادی از دوران کودکی یک فرد هستند و می‌توانند قدرتمندترین ابزار برای قرار دادن یک فسیل در شجره‌ی خانوادگی گسترده‌تر باشند.

با مطالعه‌ی نرخ رشد مینا، محققان می‌توانند زمان وقوع رویدادهای متعددی از جمله تولد، از شیر گرفتن و بلوغ را بررسی کنند. تنش‌های فصلی و دوره‌هایی که فرد از بیماری رنج می‌برد، می‌تواند در مینا ثبت شود. همچنین در اطراف ریشه‌هایشان، دندان‌ها لایه‌هایی از ماده‌ای رسوب‌مانند ایجاد می‌کنند که می‌تواند نشانه‌هایی از استرس‌های قابل توجه زندگی را نیز حفظ کند.

اثرات دیگری نیز روی سطوح دندان‌ها در داخل رسوب سختی به نام "جرم دندان" حفظ می‌شود که ممکن است حاوی ذرات ریز ذرات غذا و میکروب‌ها باشد. همچنین می‌توان ردیابی از چربی‌ها، پروتئین‌ها و حتی دود را در جرم دندان حفظ کرد.

بزرگترین منبع بالقوه اطلاعات در مورد یک فرد باستانی، DNA است. اما DNA برای همیشه باقی نمی‌ماند. حفظ آن در استخوان‌های باستانی به دما و محیط شیمیایی بستگی دارد. بهترین ژنوم‌های باستانی از غارهای سرد به دست می‌آیند.

به نظر نمی‌رسد تراورتن که در چشمه‌های گرم تشکیل می‌شود به اندازه کافی امیدوارکننده باشد. با این حال، بدون تلاش نمی‌توان از چیزی مطمئن شد. خوشبختانه، ژنتیک‌دان‌ها برای اینکه بفهمند آیا DNA حفظ شده است یا خیر، نیازی به نمونه‌گیری از خود فک ندارند، زیرا می‌توانند روی استخوان یا دندان حیوانی از همان رسوب آزمایش کنند.

و آخرین نکته اینکه احتمال یافتن بقیه اسکلت بسیار اندک است. اگرچه ممکن است بخش‌های دیگری از بدن این انسان باستانی در پنل‌های دیگر تراورتن در جاهای دیگر (مثل حمام یک خانه) وجود داشته داشته باشند، اما تشخیص اینکه آن‌ها بخش‌هایی از بدن انسان هستند قطعا به هیچ وجه ساده نیست و بنابراین به احتمال زیاد آن قطعات جلب توجهی نخواهند کرد و شانس پیدا شدنشان بسیار بسیار اندک خواهد بود.

کانال عصر ایران در تلگرام